اثر ضد لیشمانیایی اسانس گیاه اسطوخودوس علیه لیشمانیا ماژور در شرایط آزمایشگاهی

زمینه و هدف: با افزایش ایجاد مقاومت دارویی در درمان بیماری ها به ویژه بیماری های انگلی، همچنین وجود عوارض جانبی ترکیبات شیمیایی، استفاده از داروهای گیاهی در درمان بیماری های انگلی در سرتاسر جهان به شدت افزایش یافته است. مطالعه حاضر با هدف بررسی اثر ضد لیشمانیایی اسانس گیاه اسطوخودوس (lavendula officinalis) و مقایسه آن با داروی گلوکانتیم انجام شده است. روش بررسی: در این مطالعه تجربی ابتدا اسانس روغنی از گیاه تازه خشک و پودر شده به روش تقطیر با بخار آب تهیه شده و سپس غلظت های 5/0، 5/1، 5، 10، 15 و 20 درصد از اسانس و غلظت 8/33 درصد از داروی گلوکانتیم بطور جداگانه به محیط کشت دارای 106 پروماستیگوت انگل لیشمانیا ماژور در هر میلی لیتر اضافه شد. تعداد انگل های زنده پس از اضافه کردن اسانس و دارو در زمان های 24، 48 و 72 ساعت به وسیله رنگ تریپان بلو 10% و با استفاده از لام نئوبار شمارش شدند. یافته ها: نتایج نشان داد که سرعت تکثیر پروماستیگوت ها پس از افزودن اسانس گیاه به میزان قابل توجهی نسبت به گروه شاهد کاهش یافت. در غلظت های 10 درصد و بیشتر اثر کشندگی نیز مشاهده شد، به طوری که در زمان 72 ساعت هیچ انگل زنده ای در گروه های مذکور مشاهده نشد. نتیجه گیری: نتایج این مطالعه بیانگر اثر ممانعت کننده رشد و کشندگی اسانس گیاه اسطوخودوس در شرایط آزمایشگاهی بر روی شکل پروماستیگوت لیشمانیا ماژور می باشد؛ بنابراین پیشنهاد می شود، مطالعات بیشتر برای پی بردن به اثر ضد لیشمانیایی گیاه اسطوخودوس بر روی شکل آماستیگوت انگل صورت گیرد.